 |
 |
 |
« Mua gjyshja me ka thene ishte jeta me e lire ... me, si te them? Jete me e mire. Nuk eshte si tani qe «A!komshiu imp o ka nje makine te mire do ta marr dhe une!» Ose po mori dicka te mire duhet ta marr dhe une! Jo Ishin te gjithe nje si. Kishte buzeqeshjen e tij me gjithe te tjerat. Me komshinjte ishe si vellezeri. Po qe se sot nuk te doli buka shkon dhe e merr Neser e kthen. Ose te thote, hajde more tani tjeter here. Ose kur nuk kam une do me japesh heren tjeter ti. Mam–gjyshja ime me thoshte si thote ne shtepi jam dhe bej disa pune. degjoj, njerezit ishin shume te mire, shume te lumtur. Degjo thote dhe kendojne muzike, e le sic eshte shtepine shkoj, kercejme, bejme, pime. »
« Kishim dhe atje bujqesore, por ishte e mira qe merje mire dhe kenaqeshe! Domethene punoj, vecse e marr mundimin qe bera mar djersen time. Atje punoje dhe nuk merje asgje, therime. Sepse kenaqesia eshte me teper, leket jane qe te bejne te punosh me teper ke me teper gezim cfare do te nxjerr. Dhe thoshim qe mundimi nuk na shkoi dem. Punoje, por merje, thoje do te shkoj ne shtepi, te clodh leku psh Do te marr dy gjera, cfare kerkon, cfare te mungon. Nga kjo ane dhe nuk, nuk te lodh! [...] Nuk merzitem te lodhem, te them nuk do te shkoj mbasdite Pervite me radhe do te shkoja dhe te dielave. Domethene kishte lodhje shume. Vecse nuk me duket keq Me pelqen! E di qe do te vete te pij, nje shetitje te pi nje kafe ose do te shkoj ne theatro ose do te shkoj ne kinema, qe me pelqen shume! »
Pasuria materiale
