 |
 |
 |
« Kishim dhe festival, kishim dhe nje si te te them si te them nje vend qe grumbulloheshim te rinjte dhe mernim vendim te benim dicka, psh te pastrojme sot sheshin ne qender. Ato. Keshtu falas. Lulishten ta pastrojme nga letrat, ta ujisim, ta bejme falas. Te jete I bukur fshati. Thjesht te mblidhemi te kalojme mire. Se kishte dhe shume shaka kur punonim, cfaredo qe te benim dhe bisedonim dhe kendonim dhe benim. Si te ta them? Dhe benim shume qyfyre. Thoshim shaka qe te qeshnim dhe kyheheshim ne shtepi pastaj shume te lumtur te gjithe. Lexonim per Marksin, per Leninin Marksizem. Po Marksizem. Po per marksizmin. Karl Marks. Domethene te tilla gjera flisnim diskutonim. Kishim disa regulla qe tani nuk I mbaj mend mire. A, ato regullaqe duhet qe duhet ti mbash patjeter. »
« Hoxha nuk la, ajo ishte gjeja me e mire, ai sistem, partia komuniste … asnje fshat lart ne mal nuk mbeti pa drite. Nuk mbeti asnje vajze ose femije pa shkolle. Nuk kishte femije te ishte pa gjimnas. Ne qytet, ne fshat, ne fshatin me te larget, ne mal! Me kembe shkonin ne shkolle. Cdo fshat kishte doktor. Dhe nga nje spital te vogel si te themi. Per dheembet. Per te gjitha, per te gjitha. Kudo kishte. Ajo ishte gjeja me e mire. Dhe per pune, kishte kaq pune sa te shkoje ku te doje dhe sa te doje. Kishte pune. Sepse Shqiperia ishte, kur e mori Hoxha ishte me sistem tjeter. Shqiperine atekohe Hoxha e beri, te te them, ajo qe ishte, ishte si nje bahce me lule. Nuk kishte keshtu plehra dhe te tilla dhe cfare te te them! Kudo qe te shkoje ne rruge shikoje shikoje andej kendej, ne male, cdo gje nikoqirja. Sepse donte te behej me e bukur, nje vend me I bukur. Kjo ishte gjeja me e mire. »
Ndjenja e nostalgjise per komunizmin
