 |
 |
 |
« Είχαμε και φεστιβάλ, είχαμε κι ένα, πώς να σου πω, ας πούμε, μια, ένα μέρος που μαζευτήκαμε οι νέες και παίρναμε απόφαση να κάνουμε κάτι, ας πούμε να καθαρίζουμε σήμερα την πλατεία. Αυτά τα…έτσι δωρεάν. Τον κήπο να τον καθαρίζουμε απ’ τα χαρτιά, να το ποτίζουμε, να το κάνουμε τσάπα. Να είναι όμορφο το χωριό. Απλά να μαζευτούμε να περνάμε καλά. Γιατί είχαμε και πλάκα όσο δουλέψαμε, ό, τι κάναμε και κουβεντιάζαμε και τραγουδούσαμε και κάναμε…πώς να σου πω; Και κάναμε πολύ αστεία. Λέγαμε αστείες για να γελάμε και γυρίσαμε στο σπίτι μετά πολύ ευχαριστημένοι όλοι. Διαβάζαμε για Μαρξ, για τον Λένιν. Μαρξισμό. Ναι, για το μαρξισμό. Καρλ Μαρξ. Δηλαδή τέτοια πράγμα μιλήσαμε, συζητήσαμε. Είχαμε κάτι κανόνες που τώρα δεν τα θυμάμαι καλά. Α, αυτά τα κανόνες που πρέπει να, που πρέπει να τα κρατήσεις οπωσδήποτε. »
« Ο Χότζας δεν άφησε, αυτό ήταν το καλύτερα, αυτό το σύστημα, το κομμουνιστικό κόμμα…ούτε ένα χωριό απάνω στο βουνό δεν έμεινε δίχως φως. Δεν έμεινε ούτε μία κοπέλα ή τα παιδιά δίχως σχολείο. Δεν είχε παιδί να μη είχε το γυμνάσιο. Στη πόλη, στο χωριό, στο χωριό που ήταν πιο μακριά, στο βουνό! Με τα πόδια πήγαιναν στη σχολείο. Κάθε χωριό είχε γιατρό. Και μικρό να λέμε νοσοκομείο. Για δόντια, για όλα, για όλα. Παντού είχε. Αυτό ήταν το καλύτερο πράγμα. Και για δουλειά είχε τόσο δουλειά να πηγαίνεις όπου θέλεις και όσα θέλεις. Είχε δουλειά. Γιατί η Αλβανία ήταν, πότε το πήρε ο Χότζας ήταν με άλλο σύστημα. Τη Αλβανία τότες ο Χότζας το έκανε να σου πω, αυτό που ήταν, ήταν σαν μπάτσε (μπαξές) με λουλούδια. Δεν είχε έτσι σκουπίδια και τέτοια και, τι να σου πω! Όπου να πήγαινες στο δρόμο έβλεπες απ’ εδώ και απ’ εδώ , στα βουνά στα, όλα νοικοκυρεσμένα. Γιατί ήθελε να γένεται πιο ωραία, πιο ωραία μέρος. Αυτό ήταν το καλύτερο πράγμα. »
Νοσταλγία για τον κομμουνισμό
