 |
 |
 |
« Ευαγγελική εκκλησία, είναι κάτι που μου αρέσει εκεί, για ποιο λόγο: γιατί έχεις να κάνεις κατ’ ευθείαν με το θεό. Δηλαδή, με το λόγο του θεού, όχι με το θεό. Έχεις να κάνεις με το λόγο του θεού. Κατ’ ευθείαν. Δηλαδή αυτό είναι το καλό. Το βασικό. Αυτό μου αρέσει. Γιατί μ’ αυτό θέλω να δεθώ, όχι να δεθώ με το παπά. Να πάω να του πω του παπά τα προβλήματά μου. Και θα μου τα λύσει αυτός; Αυτό είναι κάτι άσχετο. Κατάλαβες; Και γι’ αυτό δεν μου αρέσει και, η δηλαδή, η εκκλησία εδώ, αυτά. Είναι κάτι, το θεωρώ, αυτό είναι, πας με κλειστά τα μάτια. Σε κάποια στιγμή είχα ανάγκη, ξέρω ‘γω, να πάω κάπου, έτσι, να χαλαρώσω. Και πήγα εκεί (στην Ευαγγελική εκκλησία) μια μέρα, ακούω εκεί διάφορα, ξέρω ‘γω, μου ‘χε δώσει κάποια φυλλάδια, έτσι, για να διαβάζω, άνοιξα βίβλο. Ε εντάξει, λέω, πάω να δω μία φορά. Να χαλαρώσω, ξέρω ‘γω, να, έτσι, να ησυχάσω. »
« Εμείς είμαστε Καθολικοί. Απ’ τη γιαγιά μ’ έχει μείνει ένα πράγμα που είναι … που δε το ξεχνάω ποτέ, ίσως είναι και η πίστη που είναι μέσα μου- γιατί τότε απαγορευόταν να βλέπουμε εικόνες το Χριστό, απ’ το Θεό … τη Παναγία κι αυτά, και θυμάμαι η γιαγιά τα κρατούσε κάτω απ’ τα ρούχα … Και πολλές φορές, όταν ήμουνα μικρό παιδί, λέει: "Κοίτα, αγόρι μου, φίλησέ το αυτό γιατί θα σε προσέξει όλη τη ζωή." Αυτό μ’ έχει μείνει μέσα μου … »
Η πίστη
