 |
 |
 |
« Αν θα μ’ έπαιρνες συνέντευξη πριν ένα χρόνο […] θα σου ΄λεγα ότι είμαι … Ελληνίδα, βέβαια στα ψέματα, όπως πάντα θα έβαζα αυτή τη μάσκα που βάζουν όλες οι Αλβανίδες για να φαίνονται Ελληνίδες, για να εκμεταλλευτώ, ίσως να βρω μία δουλειά που ψάχνω, ίσως να νιώθω ότι … και να σε κάνω και εσένα να νιώθεις πιο άνετα, και εγώ, βέβαια, να νιώθω πιο άνετα, να μην νιώθω αυτή τη μιζέρια στο πρόσωπο των άλλων όταν λέω ότι είμαι Αλβανίδα. Και αυτό το έχω νιώσει, το έχω διαπιστώσει η ίδια. »
« Όταν ήρθαμε στην Ελλάδα, μόνο, απ’ το σύζυγο. Υπήρχε, μου έδειξε κάποιο χάρτη. Γιατί ο σύζυγος μου, έχει ιστορικά βιβλία και μου έδειχνε που Βόρειο Ήπειρο, δεν είναι μόνο Κορυτσά. Γιατί ούτε ήξερα, τι είναι το Βόρειο Ήπειρο. Και όχι εγώ, ούτε οι γονείς μου. Τώρα, όταν ήρθαμε εδώ, βγαίνουν, βγαίνουν έντονα τα στοιχεία. Ας πούμε, από πού είσαι; Απ’ το, α, είσαι Βορειοηπειρώτισσα. […]Στην αρχή, θα σου πω, έλεγα είμαι απ’ τα Τίρανα. Και οι γονείς μου, είναι από Άγιους Σαράντα. Αρχή- αρχή. Μετά, καταλαβαίνεις… Δεν έχεις και τόσο πολύ το αίσθημα, ας πούμε της, και δε ξέραμε τα, τι είμαστε. Δεν μας είχαν περάσει τι είμαστε. Είναι σαν να σε ξεριζώσουν κάτι. Και μετά, σιγά-σιγά, αρχίζεις και νιω-, δε λες πια, δε το νιώθεις να πεις είμαι απ’ τα Τίρανα. Είμαι από Άγιους Σαράντα γιατί από εκεί είναι οι γονείς μου, από εκεί είναι. Μόνος σου, νιώθεις αυτό το ελληνικό στοιχείο που έχεις μέσα. Έτσι, έτσι μεταφράζω εγώ, πώς το νιώθω εγώ. Που, θυμόμουνα μετά, οι περισσότερες λέξεις, μάθαινα εύκολα Ελληνικά γιατί τα μισά που μιλούσε η γιαγιά μου, ήταν, πολλές λέξεις, ήταν ελληνικές. Η καθημερινότητα που έλεγε. Ήταν ελληνικές λέξεις. »
«Βορειοηπειρώτες»
