 |
 |
 |
« Ναι, ναι. Δεν ξέρω γιατί μας έγινε αυτό, να νιώθουμε τόσο μεγάλη ντροπή. Να κρύβουμε την καταγωγή μας, να μην μπορώ να πω ότι είμαι… Βέβαια αυτό δικαιολογείται, αλλά πώς μπορούσα και το έκανα; Τώρα, όταν το συλλογίζομαι έτσι, λέω, πώς είναι δυνατόν; Εγώ έφτασα μέχρι εκεί και να πω πολλές φορές που με ζητούσανε, ότι…δεν ξέρω. […] Για να μην με αποκλείσουν. Γιατί ένιωθα ότι μας έβλεπαν σαν να έβλεπαν ένα ψόφιο σκύλο. Έτσι μας έβλεπαν οι περισσότεροι. Όταν τους έλεγα ότι είμαι από την Αλβανία, σαν να του έλεγα ότι είμαι από μία χώρα που έχει μόνο ψόφια σκύλους, σκυλιά. Τόσο πολύ μας απεχθάνονταν οι άνθρωποι όταν τους λέγαμε. »
« Τώρα στη Βουλγαρία υπάρχουν αυτοκίνητα που δεν τα έχω δει ακόμα εδώ. Δηλαδή, μιλάμε για μεγάλα αυτοκίνητα, Mercedes και BMW και τέτοια. Και ‘μεις στη Βουλγαρία έχουμε, δηλαδή, που είναι γραμμένα στα βιβλία, έχουμε δεκαεφτά λιμουζίνες στη Βουλγαρία. Εδώ δεν έχω δει ακόμα λιμουζίνα. Αλλά πάνε πολύ ωραία τα πράγματα. Καλά. […] Και υπάρχουν άνθρωποι εδώ που με ρωτάνε αν έχουμε εμείς σπίτια ή άμα έχουμε τηλεοράσεις, παπούτσια, με ρωτάνε. Και πριν μια βδομάδα, νομίζω, με ρώτησε ένας κύριος αν έχουμε ρεύμα απάνω, φως. «Έχετε,» λέει, «ρεύμα;» Και του λέω εγώ μία, «Όχι, δεν έχουμε ρεύμα, αλλά νομίζω ότι εσείς παίρνετε ρεύμα από Βουλγαρία.» Και αυτός, «Ναι, ναι, συγνώμη,» λέει. Έτσι, πολλές ερωτήσεις έχω. Δηλαδή, ερωτήσεις που με πειράζουν. »
Αντικατοπτρισμοί του Άλλου
