« Τότε εκεί στην Αλβανία η κουμάντος θα κάνουν οι άντρες. Δηλαδή για τα πάντα. Η μάνα μου ήταν σαν νοικοκυρά στο σπίτι, να μαγειρεύει, να πλένει, δεν είχαμε τότε ούτε πλυντήρια, ούτε ψυγεία, ούτε τίποτα. Όλη τη δουλειά που το κάνουν το προσέχειν οι γυναίκες στο σπίτι. Δηλαδή μάνα όπως μεγαλώσαμε εμείς, τα κοψε τη δουλειά, δεν πάει, δε μπορούσε να πάει στη δουλειά, να κρατήσουνε και…Δουλέψει μόνο ο πατέρας και εμείς. Δεν είχε όπως έχει τώρα να βγάλεις το κοιλιά έξω, να βγάλεις τα τέτοια. Τότε ήταν με το φούστα μέχρι εδώ κάτ. Δηλαδή ήταν, αυτό ήταν σωστό πράγματα, δεν ήταν άσχημα. Αλλά αν ζούσε ο πατέρας δηλαδή τότε (γέλια), τώρα όπως έχει γίνει και να πας εκεί το ίδιο όπως είναι εσείς εδώ, μάλλον θα είχε τρελαθεί ο άνθρωπος. Οι γυναίκες τώρα είναι όπως είναι εδώ. Όλο το κουμάντο οι γυναίκες τα κάνουν. »
« Αλλά δούλευα με εφτά μέχρι τρεις! Μεσημε, ε…Και πάλι δουλειά. Δουλειά! Δουλειά! Σαν άντρας ήμαστε! Τι; Είναι, είναι εμαντσιπάτια (χειραφέτηση) που είχαμε, είναι ο πιο κακό πράγμα για μας γυναίκες! Εμαντσιπάτια είναι λέξη, δεν ξέρω τι, εμαντιπάτια είναι όσο είναι άντρας τόσο κι είναι γυναίκα, να έχουμε το ίδιο πραβάτ, πως το λένε; Δικ, τα ίδια δικαιώματα. Αυτό είναι ο πιο κακό πράγμα. Για μας. Γιατί…μάθαμε ο άνδρας μας, όχι ο άνδρας μου, δουλεύει αυτός, δούλευε πολύ, να είναι έτσι, να μην…να μπορεί να πει η γυναίκα μου μπορεί να το κάνει. Ναι. Ναι. Αυτό είναι περισσότερο. Γι’ αυτό όλες οι γυναίκες είναι εδώ! Βουλγάρες. Για ποιο λόγο; Για δουλειά! Πως δουλεύουμε εκεί, έτσι δουλεύουμε κι εδώ, ήρθαμε για δουλειά. »