 |
 |
 |
« Nga dita qe vdiq, te gjitha shkollat, te gjitha shtepite qanin. Njesoj, njesoj si te ishte babai. Keshtu ishin te gjithe. Qanin […] Nuk shkuan ne pune, nuk shkuan ne shkolle dhe cfare, dhe cfare, ndodhi, o zot. Po dhe ne pune nuk shkuam as ne … Per ne ai ishte zot. Per te gjithe, kishte shume lidhje te ngushte me popullin. Nuk ishte I vecuar[…] Ishte kudo, neper festivale, neper festa, fliste me fjale te embla, ishte enthusiast, jepte shume me nje fjale. Kishte lidhje te ngushta me, njerezit.Dhe I donte me te vertete sit e ishte baba ivertete ose perndia vete. Dhe cdo familje qe kishte probleme qe kishte fatkeqesi ai dergonte leter ngushellimi. Dhe ndihme, dhe interesohej per cdo njeri. Me nje fjale kishte hyre ne cdo familje. Ishte njeri mbi te gjitha. Perendia e dyte ishte ai. Ishte shume I zgjuar, ishte I lidhur ngushte ngushte me popullin. »
« Ama shikoja Hoxhen ne shtepine e Stratit me hipte gjaku ne koke. Thoja «More cma kini atje ate?» u thoja fshehurazi nga babai. E kishte lart mbi krevat. Strati nuk e donte per qamet, donte te ikte ne Greqi, por kishte merak per familjen nga pas. Dhe nje dite u zune me vjerrin dhe I thote: «cma ke ate mbi krevat?», I thote, «na bere rezil!» I thote. Do ta kemi ate ta shohim qe andej ketu, I thote. Oh dhe e merr vjerri im, a e thyen poshte. Bertiste, e keqe e madhe, iku nga shtepia, Hoxha.Morri ruget.Vecse e kishin perendi! A I pari! Sapo vdiq, qanindhe cirreshin! Per dite te tera! More me nje shoqe ishim ne gjimnas, te gjithe qanin neper banka dhe ne shkriheshim dhe qeshnim. Dhe do ten a mbyllin brenda i thoja, rri mire! »
Figura e udheheqesit
