 |
 |
 |
« Shiko si eshte puna, edhe mund edhe smund te jete e drejte, por ne ama jemi te huaj, dhe ndaj duhet qe secili prej nesh ta dije mire cdo te thote, te jesh ne dhe te huaj. Por te shkoje jashte ne darke, naten me shoke … me … ku i dihet se cfare ben vaki […] Ke frike. Po. Me kujtohet njehere me tha: «Mama» jam ketu ne Volo. Ishte me nje shoqen e saj, shqiptare dhe ajo. Te shkojme per nje kafe buze detit me mesuesen. Dakort shko. Me kujtohet qe I dhashe nje mije dhrahmi per nje kafe. Ne regull te shkosh, ama, te me thuash. Mamaja te jep leke jo sepse ti do te mendosh se nuk punon, kush sa merr leke. «Une te jap leke por ama duhete ta dish se ne jemi te huaj. Atje buze detit do kete njerez e njerez. lloj lloj njerezish, une nuk ta kam friken ty, por u tremben fjaleve qe do te thone jo ashtu, po keshtu, kur te te shohin atje poshte. [...] Ku ta dine te tjeret se ti shkon me shoqen apo me mesuesen tende, tjetri do te thote njeqind e nje te tjera, e ku, ta di une. »
« Ngadndonjehere … me merte, me ne fund fillova te kuptoj se cdo te thote jete nate ne Greqi. Ishte, si te them gjithe javen enderoja ate gje dhe si te thuash me kalonte merzitja. E me ne fund kisha mesuar mire dhe gjuhen greke keshtu qe dilja me shpesh. Filluan te parat, fillova te dilja gjithmone e me shpesh, pothuajse cdo darke … ne vere. Kisha dhe leje qendrimi, dilja shpesh fillova sit e thuash jeten e nates. Kthehesha ne shtepi ne oren tre te mengjesit. Banonim ne Spata. Shoqeria ime ishte e njejta. Shkoja cdo dite qe ti takoja. Kur kthehesha ne tre kater te nates nena me bertiste Ku je cu bere. Po pse ben keshtu. Kjo me pelqente me shume. Kjo si te thuash me nxirte gjithe lodhjen, merzitjen, me nxirte te gjitha keto nga mendja. Shkonim dilnim per ndonje kafe, shkonim per te defryer, ngacmonim dy tre vajza ne ruge. Kishim dhe dy tre vajza. Gjithe kjo tashme filloi te ma lehtesonte shume jeten si nga ceshtja e punes ashtu dhe nga ajo e racizmit qe kishim. »
Argetimi i te rinjve
