 |
 |
 |
« Ενώ οι νέοι (Έλληνες) έρχονται … δουλεύουνε μία βδομάδα, να μην πω, που δεν την βγάζουν την εβδομάδα και φεύγουνε. Δεν μπορούν. Δεν αντέχουν τη δουλειά. Και άμα δουλεύουνε βέβαια … θα θέλουν χαλαρά, πολύ χαλαρά. Έρχονται εκεί με το κινητό τους, με το καφέ τους, με τα τσιγάρα τους … Έρχονται, κάθονται μέχρι τις εννιά καφέ, πιάνουν δουλειά, έντεκα: καφέ, ψωμί, ξέρω ‘γω, φαΐ κι αυτά, κολατσιά … πάλι ε … έρχεται δύο η ώρα «Δύο η ώρα, φύγαμε! Τι κάνουμε; Καθόμαστε ακόμα;» Κατάλαβες; Ενώ σε μας, εμείς δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό, γιατί, ξέρουμε ότι θα μας διώξει. »
« Η γνώμη μου … Εντάξει, καλή είναι η γνώμη μου, απλώς υπάρχει κάτι που … δεν μου αρέσει, το μόνο που δεν μου αρέσει … στις γυναίκες, στην Ελλάδα δηλαδή. Επειδή δεν είναι και πολύ εργατικές … όχι όλες, εντάξει … Ας πούμε που παίρνουν γυναίκες για δουλειά, να καθαρίζουν το σπίτι … Εντάξει, αν είναι πολύ απασχολημένη, δουλεύει σε κάποια εταιρία, ας πούμε, ή … μπορεί. Αλλά όταν είναι στο σπίτι κάθε μέρα … αυτό δεν είναι σωστό. Αλλιώς δεν έχω τίποτα, εντάξει. […] Η Βουλγάρη είναι … πλυντήριο που ξέρει να μαγειρεύει και να ράβει. […]Ναι, δηλαδή δουλεύει όλη μέρα στη δουλειά, γυρνάει στο σπίτι, στα παιδιά, κανονικά. »
Οι τεμπέληδες
