 |
 |
 |
« Η Εύα έκανε το σχολείο και από πότε μπήκε στο σχολείο ήταν η πρώτη. Χίρσε (άρχισε) και τέλειωσε το πανεπιστήμιο ήτανε η πρώτη. Και τώρα με έρχεται να κλάψω για αυτή τη κοπέλα. Που ήταν ΤΟΣΟ καλή καθηγήτρια, άμα πας στην Κορυτσά και να ρωτήσεις τη ηλικία της Εύας, το ξέρει όλη η Κορυτσά. Γιατί αυτή ήταν η καλύτερα καθηγήτρια της Κορυτσάς και πήγαινε να βλέπει όλες τις σχολείας της Κορυτσάς. Και τώρα εδώ δε σου έρχεται να σκάσεις να πάει να καθαρίσει αυτή; Δεν μπορεί να, να βρει ένα δουλειά για αυτήν; Δεν είναι κρίμα; Δεν είναι; Αλλά, τι να κάνεις; Μπορείς άλλο; »
« Και αισθάνονται άσχημα το να εργάζονται για κάποιον άλλον, ο οποίος είναι κατώτερος … κατώτερος μέσα σε εισαγωγικά, βέβαια, που δεν έχει σπουδάσει, που είναι αμόρφωτος, γιατί να είναι αναγκασμένος κάποιος ν’ ανεχτεί όλα αυτά που μπορεί να του πει κάποιος; Της έχει στοιχίσει πάρα πολύ κι ακόμα την πειράζει, γιατί είναι διαφορετικό να είσαι καθηγητής, να έχεις ένα δίπλωμα και διαφορετικά να καθαρίζεις και να πας … να κάνεις μια δουλειά που είναι και κουραστική, εκτός των άλλων. Υπάρχουν άτομα στα οποία πηγαίνει για να καθαρίσει και είναι και … αμόρφωτα και φέρονται ώρες-ώρες άσχημα, βέβαια δεν λένε «κοίταξε, γιατί εσύ είσαι Αλβανίδα» και γι’ αυτό εγώ στο κάνω αυτό, αλλά θα πουν ότι «κοίταξε να κάνεις εκείνο ή το άλλο» και φέρονται μ’ ένα τρόπο πολύ περίεργο, που στη μητέρα μου δεν αρέσει, γιατί έχει συνηθίσει να φέρεται αλλιώς, να συμπεριφέρεται διαφορετικά, καλύτερα. »
Η απώλεια του επαγγέλματος
