 |
 |
 |
« Γι’ αυτό σου λέω η κυρία Α. ήταν από τις πρώτες που ήταν ΚΥΡΙΑ! Την αγάπησα λες κι είναι συγγενής δικός μου. Όχι να το πω κομπλιμέντο για να περάσει η ώρα. Το αισθάνομαι! Είναι σα να ‘ναι άνθρωπος δικός μου. Τόσο πολύ την αγάπησα. Οι άλλες ήτανε δηλαδή ψηλομύτες, σ’ είχαν του πεταμού, που σου λέει η άλλη καθαρίστρια είναι, σε βλέπουν σαν, σαν σκουπίδι. Κάποιος που είναι μορφωμένος, που έχει καλή καρδιά, συναισθήματα σου δίνει αξία, δεν είναι ότι θα σου προσφέρει τον καφέ, πως σου τον προσφέρει τον καφέ; Πως σου λέει «ξεκουράσου»; Αλλά ‘γω έχω τις, διάλεξα καλές κυρίες από την αρχή. Είμαι πολύ, πολύ ευχαριστημένη. Τις αγαπάω πολύ, πολύ, πολύ! »
« Και έχουμε, είμαστε πια όχι εργοδότη με μάστορα ή εργάτη, έχουμε σχέση, είμαστε φίλοι. Μου έχει εμπιστοσύνη πάρα πολύ και αυτό και γω το εκτιμάω και προσπαθώ δηλαδή να, αυτός να μη σκέφτεται κάτι, αυτή τη σκέψη που έχει για μένα δηλαδή που είμαι σωστός στη δουλειά και σαν Σταύρος να το έχει πάντα. Και πιστεύω ότι δεν υπάρχει αμφιβολία για μένα ότι, δε με θεωρεί πια Αλβανό για κάτι, όταν σε βάζει σε μια δουλειά σαν υπεύθυνο να φτιάξει μια δουλειά μεγάλη και να σε βάλει υπεύθυνο μπροστά σε άλλους ανθρώπους Έλληνες μαστόρους που είναι χρόνια στο συνεργείο. Αυτό είναι εκτίμηση και εμένα μ’ αρέσει πάρα πολύ. Αυτός και τώρα δηλαδή που έχουν περάσει 4 χρόνια και περνάμε μια χαρά, είμαστε φίλοι πια μου λέει ότι αν σε ήξερα ότι ήσουν Αλβανός δε θα σε παιρνα για δουλειά. Ήτανε η εποχή, ήτανε η εποχή πώς το λένε, τα χρόνια αυτά που είχε φτιαχτεί μια εικόνα κακιά για τους Αλβανούς γενικά που δεν ξέρω αν είναι… »
Τα αφεντικά
