Έμφυλες διαστάσεις της μετανάστευσης στη Νοτιοανατολική Ευρώπη Η έρευνα Το πρόγραμμα  

Φωτογραφία
Μωσαϊκό στο Αλβανικό Ιστορικό Εθνικό Μουσείο, Τίρανα.

« Τα ωράρια, ξεκινούσαν εφτά, α, τελειώνανε τρεις με τέσσερις, μπορεί κι αργότερα μετά ύστερα. Έξι, εφτά. Βασίλευε ο ήλιος που λέμε εμείς εκεί στο χωριό κι ερχόντοσαν, ερχόντουσαν με τα γαιδουράκια επάνω όλοι μαζί. Ήτανε οι ώρες πολλές, απλώς θα ’κανες ένα διάλειμμα το μεσημέρι που τρώγανε. Και τρώγαν’ ο κόσμος εκεί, αλλά ζέστη πολύ, ταλαιπωρία ο κόσμος! Πολύ. Εκεί στα χώματα να σκαλίζουν, να σκαλίζουν…Χωρίς να έχουν ένα μηχάνημα να κάνει αυτή τη δουλειά όπως είναι εδώ. Εκεί επίτηδες δεν τα παίρνανε για να ταλαιπωρείται ο κόσμος. Και να ‘χαν εργατικά χέρια να δούλευαν. Αν παίρναν’ ένα μηχάνημα οι άλλοι που θα πήγαιναν μετά; Δεν είχαν άλλα εργοστάσια να είχαν, να άνοιγαν, να δούλευε ο κόσμος κάτι άλλο. Εκεί παιδευόντουσαν με τα, με τις αγροτικές δουλειές. »

Σοφία (38, Αλβανία )

« Και συνήθως όλοι στην Αλβανία αυτό, μια ζωή τα 45 χρόνια που ήτανε ο δικτάτορας ο Χότζας ήτανε τεμπέληδες να σου πω, αν μου επιτρέπεται να το πω έτσι. Και ήτανε , ήταν μια δουλειά που ήτανε εύκολη. Δηλαδή πέρναγα καλά. Ήταν μια δουλειά που δεν, αυτά τα λεφτά που παίρναμε και αυτή τη δουλειά που έπρεπε να κάνουμε δεν αξίζανε. Δηλαδή, τα βάζαμε κάτω. Γιατί μιλάμε εποχή που αλλάξαν τα πράγματα στην Αλβανία και ψιλοξυπνήσαμε και μεις να το πούμε απλά λόγια. Και το πήραμε σαν, αυτή τη δουλειά που κάνουμε, αυτά τα λεφτά που μας δίνουνε δεν είναι αρκετά. Οπότε το ρίχναμε στην τεμπελιά που λέμε, δεν κάναμε αυτή τη δουλειά που πρέπει στην ουσία. Και παίρναμε αυτά τα λίγα λεφτά. »

Σταύρος (46, Αλβανία )

Η εργασία επί κομμουνισμού

Η απώλεια του επαγγέλματος Οι τεμπέληδες Η δεύτερη γενιά Η γυναίκα στη δουλειά Η περηφάνια του μάστορα Οικιακή εργασία Νομιμότητα Η ανάμνηση της συντροφικότητας Το χρήμα και τα πράγματα Προσωπικός χρόνος Εργατικότητα Αφήνοντας την πατρίδα Τα αφεντικά Κατανάλωση Η εργασία επί κομμουνισμού