« Ανοίγεται η καρδιά σου. Μόνο περνάς τα σύνορα και…πώς να σου πω; Γεμίζεις άλλα, άλλα μπαταρίες βάζεις, τέρμα! Αλλάζεις! Είναι διαφορετικά! […] Είναι διαφορετικά, γιατί πας στην χώρα σου, πας στην γειτονιά σου, πας στο σπίτι σου, που μεγάλωσες. Βλέπεις τις φίλες σου, τη οικογένεια σου. Πας στο δωμάτιο σου. »
« Εντάξει εκεί μπορώ πηγαίνω, δέκα μέρες που κάθομαι εγώ απολαμβάνω τα αδέρφια μου, τη μάνα μου, βγαίνω καμιά βόλτα αλλά μετά αρχίζω και βάζω ελληνικά τραγούδια. Αυτό είναι το κακό. […] Βάζω εγώ γιατί ξέρω ‘γω το έχω το μυαλό μου πίσω. Σαν να έχω αφήσει το μυαλό μου εδώ. Και σηκώνομαι και φεύγω. »