 |
 |
 |
« Καταρχήν, όταν ήμουν, γιατί ήμουν στην Ελλάδα, στην Αλβανία, όταν έγινε ο αγώνας Αλβανία-Ελλάδα, που κερδίσαμε 2-1, και πήγα και στο γήπεδο. Ήμουνα εκεί. Με… Με το, με το αλβανικό, με την αλβανική μπλούζα, το παντελόνι, το καπέλο μου, τα πάντα! Όπως είναι ένας (γέλιο)…οπαδός κανονικός. Και βλέπω και τους Έλληνες. Αυτό που δεν μ’ άρεσε σε μένα είναι ότι χαλάσαμε, όταν τραγουδούσανε τον ύμνο. Που τραγούδησαν τον ύμνο, τον ελληνικό ύμνο. Εγώ όμως το τραγούδησα, γιατί το ήξερα. Ήταν και, ήμασταν με τον παππού μου, λέει «Το ξέρεις;» «Ναι, το ξέρω.» Και, δηλαδή τραγουδούσα μαζί τους. Και όποιος μ’ έβλεπε εκεί, με κοιτούσε έτσι. Βασικά μ’ έβλεπε με τα αλβανικά ρούχα και λέει «τώρα αυτή τι κάνει;» Και ήταν κάποιοι εκεί και τσακωνόμασταν. »
« Επειδή κερδίσαμε! Ένα ματς, ρε γαμώτο, και τόσα μίσος! Ε, ματς είναι. Τι έγινε; Δεν έπρεπε η Ελλάδα να κάνει αυτό το λάθος, γιατί στο κάτω-κάτω η Αλβανία έχει δώσει τόσα για την Ελλάδα. Τι νομίζει; Η Μιρέλλα Τζελίλι δεν είναι Αλβανίδα; Ο Πύρρος Δήμος τι ήταν; Δεν ήταν Αλβανός; Άστα που λένε τώρα, τα, τα ξεχνάνε όλα και γυρίζουν τα χαρτιά…Βορειοηπειρώτης κι Έλληνας έγινουνε όλοι εδώ! Δεν έπρεπε να γίνει αυτό το μίσος. Και μεις πολύ…ρατσισμό. Εμείς μίσος κι εσείς πολύ ρατσισμός απέναντί μας! Δεν επρέπει να γίνει αυτό. Δηλαδή σ’ ένα μέρος που, που τρώμε, που, που μιλάμε, που έχουμε φιλία, που έχουμε κουμπαριά. […] Να φανταστείς όταν κέρδισε η, η Ελλάδα με την Πορτογαλία, πω, πω να βγαίνουμε εδώ έξω, δηλαδή τόσα χαρά! Ήμασταν με την Ελλάδα, γιατί εδώ μείναμε! Αλλά… »
Ποια ομάδα είσαι;
