 |
 |
 |
« Ε, αυτό ήτανε. Δεν υπήρχε άλλο κανάλι. Και…τη Γιουγκοσλαβία που πιάσαμε με το ζόρι, με κλεφτά κεραία κάναμε. Κλέβαμε το ένα απ’ το άλλο και το κρατούσαμε μέσα στο ταβάνι. (Θέλαμε) να δούμε τι γίνεται, ρε παιδί μου, έξω! Γιατί δεν ήξεραμε τίποτα. Ήθελαμε γιατί είχε έργα. Είχε, έδειξε με μηχανάκια, με αμάξια, όπως δείχνει εδώ. Εμείς δεν είχαμε τέτοια πράγματα. Ε, τότε ήμασταν σε τέτοια ηλικία. Τώρα τα είδαμε με τα μάτια. Δεν χρειάζεται να τα βλέπουμε στην οθόνη. Τώρα τα είδαμε με τα μάτια μας. Δεν χρειάζεται να τα δω στην οθόνη. »
« Ακούγαμε τότε τα Ιταλικά τραγούδια της μόδας στην Αλβανία. Στο κρεβάτι μέσα, έτσι μαζί με το καλώδιο για να μην σε ακούει ο διπλανός, ο γείτονας. Πήγαινες μέσα. Και έχανες τα πάντα. Ναι, ναι, ναι ρεβεζιονίστ και ιμπεριαλίστ. Άσε τι έχουμε τραβήξει μ’ αυτά…Μιλάμε το ράδιο μες το κρεβάτι το ακούγαμε κάτω απ’ το μαξιλάρι, να πούμε. Έντεκα η ώρα έκλεινε το κρατικό κανάλι. Το πρόγραμμα. Έντεκα η ώρα το βράδυ, μπαμ-μπαμ. Καληνύχτα έλεγε. Και άμα σε βλέπανε ότι έχεις φως στο σπίτι, ερχόταν εκεί ο…ξέρεις, απ’ το, την ασφάλεια, τι κανάλι βλέπει αυτός κρυφά; Ξένα κανάλια απαγορευότανε, να δεις Ιταλικά, Ελληνικά, Γιουγκοσλάβικά κανάλια, ράδιο, ξένο σταθμό…ήταν απαγορευμένο. Πήγαινες φυλακή. Για προπαγάνδα. Εναντίον του καθεστώς. »
Το μιντιακό σύνορο
