« Φωτογραφίες ναι στέλνουμε. Με το ταχυδρομείο όλα αυτά θα στείλουμε. Επειδή η γιαγιά μου θέλει να βλέπει και εμείς έχουμε μια μικρούτσικη κοριτσάκι τώρα, ο θείος μου που είναι εδώ είχαν ένα μικρό κοριτσάκι, είναι 9 μηνών και είναι τώρα πολύ γλύκα. Είναι γλύκα. Θέλουμε να το δούμε, να ξέρουμε τι κάνει για να μιλήσουμε και αυτά. Ναι, αυτό το κάνουμε. Στέλνουμε κάπου-κάπου φωτογραφίες. […] Όχι απ’ τη δουλειά. Πιο πολύ από γιορτές. Όταν μαζεύουμε σπίτι έτσι όλοι μαζί, όταν είμαστε έξω σε κάποιες μέρες δηλαδή να βλέπουν και στο Βόλο πού μένουμε, πού ζούμε, αυτά στέλνουμε όχι επειδή όπως δουλεύουμε και αυτά όχι. Για δουλειά δεν έχω στείλει ακόμα. Όχι. »
« Τους στέλνουμε, ας πούμε, όταν φεύγει ο πατέρας μου απάνω, στη Βουλγαρία, όταν φύγει ένας απ’ την οικογένεια δηλαδή, μας τραβάει με την κάμερα, μας γράφει, μαζευόμαστε συγγενείς, φίλοι που είμαστε. […] Και μας τραβάει με την κάμερα, ας πούμε, και ένας λέει έτσι…για τον αδελφό του, για την μάνα του, για το πατέρα του και όταν πηγαίνει μαζεύονται εκεί απάνω στην Βουλγαρία και το βάζει το, τη κάμερα, ας πούμε, να μας δουν. Μετά τα γράφει κι αυτός και μας τα φέρνει. […] Από ‘κει μας στέλνουν. Δηλαδή όταν παντρευτεί ένα ξάδελφος ή τέλος πάντων. Ότι και να ‘ναι, ένας γνωστός και δεν μπορείς να πας και αυτός που τραβάει με την κάμερα τα γράφει και μας τα φέρνει και τα βλέπουμε. Μαζευόμαστε πάλι έτσι … »