 |
 |
 |
« (Σε πέντε χρόνια) φαντάζομαι να είμαι πάνω, στο σπίτι μου, δηλαδή…Βουλγαρία, ναι. Στη Βουλγαρία, με την οικογένειά μου. Ναι, θα ήθελα, πάρα πολύ. Επειδή εκεί είναι, ας πούμε πως είναι η πατρίδα μου, έχω και τους συγγενείς μου εκεί, πολλά ξαδέλφια, πολλά φιλαράκια που έχουμε πάει στο σχολείο μαζί, γνωστούς και έτσι. Και έχω, δηλαδή είναι η πατρίδα μου. Θέλω να πάω στην πόλη μου, να είναι, να βγω στην πόλη μου, να ξέρω ότι είναι στο σπίτι μου. Εδώ φοβάμαι, ας πούμε, να βγω και για καφέ…επειδή είναι άλλο κράτος. »
« Για να γυρίσω πίσω δεν το πιστεύω. Γιατί τώρα πια δεν έχω ούτε φίλους απάνω, ούτε τίποτα, δε γνωρίζω τίποτα απάνω. Δεν πηγαίνω πολύ τακτικά κιόλας. Πηγαίνω κάθε δύο χρόνια, κάθε τρία. Τώρα πια είναι όπως πρωτοήρθα στην Ελλάδα είναι να ξαναγυρίσω Αλβανία τώρα. […] Είναι μια αρχή πάλι για μένα να πάω Αλβανία. Εδώ στο Βόλο σχεδόν όπου και να πάω, σε όποιο δρόμο να περάσω θα βρεθεί κάποιος να μου πει καλησπέρα. Ενώ εκεί ούτε τα ξαδέρφια μου ξέρω τώρα. »
Επιστροφή
