Η μελέτη των πιλοτικών συνεντεύξεων (Οκτώβριος 2004 - Ιανουάριος 2005) οδήγησε σε μια μερική αναπροσαρμογή της ερευνητικής μας στρατηγικής στα εξής δύο σημεία:

• Αποδείχτηκε ότι η πιο νεαρή ηλικία (16-18 ετών) δεν "γεννά" εύκολα περιεκτικές αφηγήσεις αλλά περιορίζεται συχνά σε σύντομες απαντήσεις ή σε ρητορικά σχήματα.
• Το ίδιο ισχύει ως ένα βαθμό και για το θεματικό άξονα "επικοινωνία", ο οποίος εστιάζεται κυρίως σε συγκεκριμένες πρακτικές, όπως η τηλεθέαση, η χρήση νέων τεχνολογιών επικοινωνίας, ή η χρήση δημόσιων χώρων.

Προς αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων αποφασίστηκε στα δύο αυτά ερευνητικά πεδία η συνέντευξη να παίζει μόνο επικουρικό ρόλο και το κέντρο βάρους να πέσει στη συμμετοχική παρατήρηση και στη συγκέντρωση και αξιοποίηση οπτικού υλικού.